Marion Geisler

Op zich is dit natuurlijk een beetje een droog onderwerp, terwijl ik hou van die sappige, uit-het-leven-gegrepen verhalen. Laat ik dus beginnen met wat achtergrond een een sappig verhaal.

Interne coach

Sinds 2005 ben ik fulltime interne coach bij IBM. Klanten zat en acquisitie bestond uit een gesprek van één uur met een hoge manager, waarna ik weer een maand vooruit kon. Uren en uren coaching heb ik er op zitten. Individueel, teams conflicten, coaching op alle mogelijke manieren… heerlijk. Altijd face-to-face, zoals dat in business taal zo mooi heet, dus altijd heel erg gericht op alle zintuigen, ook op, en júist, zullen heel veel coach-collega’s nu beamen, het visuele.

In november werd ik gevraagd om mee te doen met een initiatief voor internationale coaching van een aantal sales-managers. Ierland, Engeland, Scandinavië en de duitssprekende landen. Zo dichtbij, maar toch zo verschillend van cultuur. De gezamenlijkheid die we hebben is onze werkgever, en dus de cultuur die in ons bedrijf heerst, en het besef dat we samen een coachingstraject gaan doen. Maar verder niet zoveel. Een intakeformulier, een cv, een telefoon, daar moeten we het mee doen!

Succes

En eerlijk: het viel me reuze mee. De kracht van vragenstellen is zo groot, dat je de ander vanzelf meeneemt en zich laat ontplooien. Eerlijk is eerlijk, met de zware duitse accenten had ik best moeite, maar ook dat is een kwestie van wennen. Het makkelijkste waren in het begin de origineel-engels-sprekenden. Het intake-formulier hielp: “Goh, hier staat dat het belangrijkste voor jou in je werk je team is. Vertel daar eens over…” en daar gingen we. Terwijl zij hard aan het werk zijn om te formuleren wat dat nou is, dat belangrijkste, kan ik luisteren naar woordgebruik, intonatie, pauzes en haperingen, volume en snelheid van spreken. Niks nieuws. Eigenlijk.

Vraag techniek

Ik moet mijn vraagtechniek wat aanpassen, omdat de ander ook de visuele ondersteuning mist. Maar hij/zij is zich daar ook heel goed van bewust en doet meer zijn/haar best om helder te formuleren en duidelijk over te komen. Daarom zijn de interventies ook niet anders. Met je ogen dicht kan je heel goed horen – misschien wel beter – wat ze wel of niet zeggen. “Waar zit  nou je schroom om je (gespreks)partner te raadplegen, in plaats van (directief) te vertellen wat (jij denkt dat) er gebeuren moet?” Dan blijft het heel stil aan de andere kant. Toegegeven, het is dan veeeeeel moeilijker de stilte te handhaven als je niet ziet wat er gebeurt. Je moet dan ín de stilte voelen om te ‘kijken’ wat er zich afspeelt. Maar als dat lukt, en ze komen terug met het inzicht uit de stilte, dan is het gevoel van yesssssssss! geweldig.

Ik wil hier een  lans breken voor online coaching. Het coachen over de telefoon levert veel op. We hoeven niet allebei op dezelfde plek aanwezig te zijn. De gecoachte voelt zich niet ‘bekeken’  en wordt niet afgeleid door te kijken naar mij. Hierdoor wordt zijn/haar bereidheid om naar binnen te kijken en dat vervolgens met mij te delen veel groter. Het leidt beslist tot succesvolle coach gesprekken.  En wil je dan toch visuele ondersteuning, dan kan je die altijd via media als Skype of MyCoachConnect erbij krijgen.