Knokken
Toen ik van de week van kantoor naar huis reed werd ik overweldigd door het é-nor-me billboard aan de kant van de weg met de verkiezingsafbeelding van de SP. ‘Klaar om de knokken.’
Diversiteit
Weliswaar staat Emile Roemer geflankeerd door prachtige vrouwen vrouwen in het rood, maar ik keek echt met ontzetting naar het woord ‘knokken’. Vechten als motto voor een verkiezing? Hoe haal je het in je hoofd? De wereld wordt verscheurd door idioten met groot schiettuig, die, gedreven door te groot idealisme, mannen, vrouwen en kinderen mishandelen en uitmoorden en een verkiezingspartij in ons land heeft als motto ‘knokken’. Wat vind ik dat vreselijk.
Bemiddelen
Ik doe mijn best om een bijdrage te leveren aan wat meer vrede in de wereld, door te bemiddelen tussen mensen met ruzie. Ruzie en conflict komt alleen maar doordat twee partijen verschillende ideeën hebben over een bepaald onderwerp. Een idee zit in je hoofd, je kan het niet eens beetpakken, je kan het niet zien of horen, behalve in je eigen gedachtenwereld. Sommige stellen gaan heel ver om tijdens de scheiding hun eigen idee door te drukken en de ideeën van de ander en, als dat niet lukt, de ander zelf, met kracht en geweld te vernietigen, vaak over de hoofden van onschuldige kinderen heen.
Zo kan het ook
Nee, dan het duo Nijpels-Klaver vanochtend in WNL op zondag. Hun ideologie toch redelijk uiteenlopend, maar ze staan ludiek op de cover van Vrij Nederland. ‘Als een stelletje, bijna’, werd er in de uitzending gezegd. Een ongelofelijke leuke media uiting. Top, mannen, zo kan het ook!
Ziet u de parallellen? Ik ben tegen knokken. En ik vind het heel erg, dat dit woord, meer dan manshoog, aan de kant van de weg staat, bijna als echo van het geweld dat elders op de wereld zoveel pijn, verdriet en verderf veroorzaakt.
Kom langs voor Mediation
Remember Aleppo. Laten we in godsnaam ophouden met knokken. En wie dat ook wil, mag mij bellen voor een afspraak.
