Marion Geisler

Een vriend zei laatst tegen mij: “De antwoorden komen vanzelf.” Nou ben ik even kwijt in welke context deze opmerking precies geplaatst werd, maar hij sloeg bij mij in als een bliksemstraal bij heldere hemel.

Antwoorden komen op vragen, niet vanzélf…. Toch?

Vragen

In de praktijk komen gevoegelijk stellen bij mij met vragen. “Waarom houdt hij niet meer van mij?” “Waarom heeft zij dat gedaan?” “Wat moet ik doen om ons huwelijk te redden?” “Wat moet er gebeuren om haar te houden?”

Om antwoorden op die vragen te vinden, ga ik ook weer vragen stellen, want het zijn vragen waar zij alleen het antwoord op weten. Ik word altijd weer getroffen door de wanhoop waarmee mijn cliënten op zoek zijn naar de antwoorden, want in de pijnlijke hier-en-nu situatie lijkt het zo belangrijk om stante pede een antwoord te hebben. Alleen het antwoord kan hun huwelijk redden. Als ik maar een antwoord vind, dan zal ze wel blijven. Als ik het antwoord weet, dan kan ik verder.

En vaak is er geen antwoord. Als antwoord op pijnlijke vragen zie ik vaak onbegrip, pijn en vervolgens weerstand, want hij wéét niet waarom hij vreemd gegaan is, zij wéét niet waarom ze weg wil, hij wéét niet waarom hij niet meer van haar houdt.

Nog niet…..

Tijd

In mijn stukje Hier en nu had ik het ook al over de belangrijke functie van tijd. Tijd heelt alle wonden, Time is a healer. Vast waar, maar als je vast zit in pijn, wil je er uit en heb je geen tijd om te wachten. Denk je…. En toch is het zo dat als je jezelf en de ander tijd geeft na te denken over wat er is, de antwoorden vanzelf komen. Op een ochtend word je wakker met het vaste besef: dit is het antwoord. En dat is het dan ook. Je onderbewuste heeft er over nagedacht, het rechtgelegd en ‘s een keertje omgedraaid en een beslissing genomen. Een wijzere beslissing dan die je met je bewuste verstand zou kunnen nemen, omdat je in jouw pijnlijke hier-en-nu weg uit de ellende wilt.

Werkbaar

Wat ik in de praktijk probeer te doen is met de partijen een werkbare situatie te vinden, waarin even rust kan optreden, zodat het onderbewuste de tijd krijgt om na te denken, af te wegen, goed te voelen, en een beslissing te nemen die goed is. Het gaat er  mij om dat ze even niet hoeven ruziën of dat in ieder geval constructief kunnen doen. Het levert de hoogstnoodzakelijke adempauze en ruimte op, waarin de antwoorden vanzelf komen.